पेठवडगाव येथील हनुमान मंदिरातील दुर्लक्षित शिल्प

 पेठवडगाव येथील हनुमान मंदिरातील दुर्लक्षित शिल्प

फेसबुक लिंक http://bit.ly/2Q6dcrm

महाराष्ट्रात बर्‍याच ठिकाणी गावच्या वेशीजवळ, मंदिरांच्या प्रांगणात, किल्ल्यांच्या वाटांवर काही शिळा शिल्पे आढळतात.असेच एक शिल्प पेठवडगाव येथील मारूती मंदिराच्या परिसरात आहे..मंदिरातील या शिल्पाबाबत कोठेही लिखित स्वरूपाचा इतिहास उपलब्ध नाही,मी आधिक जाणुन घेण्याचा प्रयत्न केला पण कोणालाही हे शिल्प कसले आहे हे सांगता आले नाही.या शिल्पावर अनेक भाविक लोक "शनी" समजुन तेल आोततात.यामुळे शिल्प तेलकट झाले आहे. पण हे शिल्प शनिचे नाही.आधिक निरिक्षण केले असता यावर एक हात व शिवलिंगाची पुजा स्पष्ट दिसून येते. वरच्या भागात वीर योद्धा कैलास पर्वताला गेला आहे आणि शंकराच्या पिंडीची पूजा करत आहे,असे दाखवलेले आहे. या शिल्पातुन युद्धात मरण आल्यास स्वर्गलोक प्राप्ती होते असे यातुन सुचवायचे असावे. काही वीरगळ हे चंद्र सूर्य यांनी अंकित असतात. आकाशात चन्द्र सूर्य तळपत आहेत तोपर्यंत या वीरांची स्मृती कायम राहिल असे यातून सूचित करायचे असावे. काही वीरगळ हे सतीच्या हाताने अंकित असतात. एखाद्या बलिदान केलेल्या वीराची पत्नी त्याच्यासह सती गेली असेल तर तिचे ते स्मारक मानले जाते. वीरगळावर फ़ार कमी प्रमाणात शिलालेख आहेत. त्यामुळे वीरगळ पाहून त्यातील वीर कोण आहे, कुठल्या युध्दात तो कामी आला आणि वीरगळाचा निर्माता कोण आहे हे सांगता येत नाही.वीरांबरोबर सती जाणार्‍या स्त्रियांच्या स्मरणार्थ सतीशिळा बनवल्या जात.महाराष्ट्रात मोठ्या प्रमाणात आढळ्णार्‍या सतीशिळांमध्ये स्त्रीचा खांद्यापासून हात चित्रीत केलेला असतो. हा हात कोपरात काटकोनात वळलेला असतो. हातात बांगड्या असतात. हाताखाली दोन प्रतिमा कोरलेल्या असतात. त्या स्त्रीच्या मुलांच्या प्रतिमा असाव्यात. या हाताची रचना आशिर्वाद देणार्‍या हाताप्रमाणे असते. तसेच सतीशिळा देवळाच्या परिसरात उभारल्या जात असत.वडगाव मधील शिल्प अशाच प्रकारातील आहे.या मंदिराच्या मागे वाडा होता असे म्हणतात.सध्या तेथे फक्त अवशेष आहेत. पेठवडगाव येथील मारूती मंदिराच्या आवारात असणाऱ्या या शिल्पाचा कालखंड ६०० वर्षापूर्वीचा असावा. 

पेठवडगाव येथील हनुमान मंदिरातील दुर्लक्षित शिल्प
सती शिळाबाबत....
  प्राचीन काळी पती युद्धात किंवा आणखी काही कारणाने मृत्यू पावला तर  त्या मृतात्म्याची पत्नी आपल्या पतीच्या प्रेता बरोबर चितेत स्व:तास दहन करून घेत असे.इतिहासात दाखले आहेत की मृतात्म्याची पत्नी काही वेळा सती जाण्यासाठी नकार देत असा वेळी स्वहितासाठी "धर्म"  समजावुन तिला सती जाणे कसे धर्माला धरून आहे पटवुन दिले जात असे.यात धर्मशास्त्र कसा आणले गेले  ह्याचे काही ऐतिहासिक उदाहरणे आहेत.त्यापैकी एक म्हणजे देवगिरीकरांच्या घराण्यातील आहे, देवगिरीचा राजा "रामदेवराय"ह्यांच्या नंतर आपली गादी निर्वेध असावी म्हणून शंकरदेवाने मृत पित्याच्या महानुभविपंथीय "कामाई" राणीस धर्मरीत सांगुन सती जाण्यास भाग पाडले, राणीने शंकरदेवाला "तुझे चामुंडे कवणाचेनि हाते सौलवेल,आज निसंतान होवॊनि यादववंशीय राजछत्राचाही अल्पावकाशाचि  निःपातु होईलगा" अशी शापवानी देऊनच चितेवर चढली होती.पण, सर्वच शिल्पाना हा संदर्भ लागु होत नाही. 
 सतीचे अनेक प्रकारचे वीरगळ महाराष्ट्रात आढळून येतात. राशीनमधील हा वीरगळ सतीप्रथेमधील एक परंपरा दाखवणारा आहे.पतीच्या निधनानंतर सती जाण्यास निघालेल्या स्त्री ची घोड्यावरून मिरवणुक काढण्यात येत असे.तिच्या हातात विड्याचे तबक असे.मिरवणूकीच्या दरम्यान गावातील एखाद्या स्त्री ला प्रेरणा मिळाली तर ती स्री विडा उचलत असे .याचा अर्थ त्या स्त्री ने आपल्या पतीच्या निधनानंतर सती जाण्याचा संकल्प केला असा होत असे.आणि संपूर्ण गावात त्या स्त्री बद्दल आदर निर्माण होत असे. या प्रथेला "सतीचं वाण " म्हटले जाई.या नावाचा एक चित्रपट पण निघाला होता.अशा प्रकारचे शिल्प
पेठवडगाव येथेच जेथे सेनापती धनाजी जाधव यांची समाधी आहे.तेथे पाहावयास मिळते.जेथे धनाजी जाधव यांची समाधी आहे त्या जवळच त्यांच्या धर्म पत्नी गोपिकाबाई यांची पण समाधी आहे.धनाजी जाधव यांच्या दहनावेळी गोपिकाबाई या सती गेल्या आहेत.तेथे पण स्त्रीचा हात असलेले शिल्प पाहावयास मिळते. 
--अनिल पाटील पेठवडगाव
9890875498

पेठवडगाव येथील हनुमान मंदिरातील दुर्लक्षित शिल्प




थोडे नवीन जरा जुने

যোগাযোগ ফর্ম